خانه آدمکهای جیـان
تاریخ انتشار: ۲۰ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۵۲۶۷۵۴
همشهری آنلاین _ ثریا روزبهانی: یکی از معروفترین آبشار تهران و کوههایی به شکل انسان که در بین اهالی روستا به «آدمک جیان» شهرهاند در این روستا قرار دارد. همچنین یکی از دیدنیترین تابلوهای سنگتراشی طبیعت در دل این روستا واقع شده است. به همین دلیل روستا وردیج به یکی از مقاصد دیدنی و سفر شهروندان و توریستها در غرب پایتخت تبدیل شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نخستین ورودی این روستا، خیابان «شهید وحیدجی» با ارتفاع هزار و 850 متری از سطح دریا است. «علی سلطانی» یکی از ساکنان قدیمی این روستا درباره هویت و دیدنیهای روستای وردیج میگوید: «وردیج بزرگترین روستای شمال غربی تهران است. آب این روستا از چشمههای متعدد بهویژه چشمه «شاه» تأمین میشود. از استخرهای شمال این روستا برای برای جمعآوری آب رودخانهها، چشمهها و آبهای سطحی که برای آبیاری باغها و و آب آشامیدنی روستا است، استفاده میشود. در وسط روستا، باغهای گسترده «گردو»، «سیب»، «خرمالو»، «توت» و «شاهتوت» جلای خاصی را به روستا دادهاند. اغلب خانههای این روستا ییلاقی و خالی از سکنه است. چراکه در فصول سرد سال بهویژه در فصل زمستان، هوای این روستا بسیار سرد است و تا 2 سال پیش این روستا از نعمت گاز شهری بیبهرهبود. به همین دلیل ساکنان در فصلهای بهار و تابستان برای برداشت محصول باغهای خود در این روستا سکونت دارند و با سردتر شدن هوا به شهر مهاجرت میکنند.»
روستای کوههای عروسکیخسرو دلجو کارشناس میراث فرهنگی درباره بخشی از هویت این روستا میگوید: «درههای عمیق، باغهای سرسبز و هوای تازه از ویژگیهای بارز روستای وردیج است. فرسایش تدریجی سنگها در این منطقه برخی اشکال غیرمعمول را ساخته است که مردم آن را بهعنوان «ارواح سنگی» میشناسند. این سنگها پس از فرسایش مانند سرهای عظیم انسان هستند. یکی از زیباییهای کمتر شناخته شده تهران، سنگ تراشههای پهنه غربی پایتخت است. این مجموعه سنگی حد فاصل 2 روستای وردیج و «واریش» قرار گرفته است و گردشگران در طول جاده منتهی به این 2 روستا، سنگهایی را در اشکال مختلف میبینند. با کمی قدرت تخیل میتوان هرکدام از این سنگها را به چیزی تشبیه کرد. به همین دلیل به این مکان «کوههای عروسکی» هم میگویند. از شکل سنگها میتوان دریافت که فرسایش خاک بر روی آنها نقش ونگاری ماندگار به یادگار گذاشته است. اهالی روستا باور دارند، در گذشته در این مکان، قلعه قدیمی وجود داشته است و اجدادشان در این قلعه زندگی میکردند و مجسمهها بخشی از این قلعه بودهاند.
اما زیستشناسان و محققان زمینشناسی به صراحت عنوان میکنند که این حفرههای سنگی«توف» است. چراکه در برخی از مناطق کشورمان کوههای «آتشفشان» وجود دارد. این کوهها هنگامی که مواد درونشان فوران کند، موادی همچون گاز، مایع و جامد از آنها خارج میشود که بر روی زمین مینشینند و سنگها و توف آتشفشانی را پدید میآورند. سنگهای این منطقه، سنگهایی قدیمیاند و قدمت آنها به 30 یا 40 میلیون سال قبل بر میگردد. آتشفشانها حدود 35 میلیون سال پیش یا دوران «سنوزوئیک» اتفاق افتاده است، به همین دلیل این سنگها، بقایای خاکستر آتشفشان هستند. حال ممکن است این خاکستر در آب یا خشکی ریخته شده باشد. از سویی این خاکسترها در اثر وزش باد، فرسوده میشوند. برای همین فرسایش بسیار شدید، دلیل اصلی پیدایش اشکال و حفرههای متعدد در بین سنگهای این محدوده است.» در روستای وردیج حدود 200 خانوار زندگی میکنند.
آبشار لت مالآبشار «لت مال» یکی دیگر از جاذبههای گردشگری این روستا است که پس از کوههای ارواح سنگی، توجه توریستها و گردشگران بسیاری را به خود معطوف کرده است. سلطانی دهیار سابق روستا در اینباره میگوید: «این آبشار از 2 بخش «لت» به معنای «سنگ» و «مال» به معنای «مالش» است. نام این آبشار از ترکیب مالیدن آب به سنگ است. برای اینکه به آبشار لت مال برسید، باید حدود یک ساعت در جاده اصلی پیادهروی کنید. یکی از زیبایهای خاص این آبشار، 2 آبشار کوچکی است که زیر آب قرار دارند که آبشار اول 5 متر، آبشار دوم کمی از آبشار اول بلندتر و اما آبشار سوم یا همان آبشار اصلی لت مال، 35متر طول دارند و مانند پلههایی به زمین سرازیر میشوند.»
بهترین زمان سفر به روستااین مکان توریستی در هر 4 فصل سال تماشایی است. اما گل کردن شکوفههای درختان «گیلاس» و «آلبالو» در فصل بهار، این روستا را مانند عروس، سفیدپوش و دیدنیتر میکند. در تابستان سرتاسر این روستا سرسبز است و نسیمی خنک در درون آن جریان دارد. پاییز، هزاران رنگ را در همه جا پرتاب میکند و زمستان هم مانند دیگر فصول، زیبایی خاص خود را دارد. همچنین در روستای وردیج برخی از روستاییان محصولات تولیدی روستا را میفروشند. فصل بهار انواع سبزیهای طبیعی و کوهی و تابستانها اغلب میوهها مانند «آلو»، گیلاس، «زردآلو» و شاتوت برای عرضه به خریداران آماده است.
چگونه به روستای وردیج برویم؟از انتهای بزرگراه «شهید همت» مسیر این روستا آغاز میشود. باید از شهرک شهید باقری عبور کنیم و دوربرگردان را دور بزنیم تا به بلوار «پژوهش» برسیم. سپس وارد شهرک «دانشگاه شریف» میشویم و در خیابان «شهید اردستانی» به دنبال تابلوی مختص به روستای وردیج میگردیم. با گذر از جاده کوهستانی به طول حدود 10 کیلومتر میتوانید به روستای وردیج وارد شوید. همچنین از بزرگراه «تهران – کرج» میتوانید از پشت پمپ بنزین به خیابان شهید اردستانی بروید و از این طریق وارد جاده کوهستانی شوید و در مسیر روستای وردیج قرار بگیرید.
کد خبر 592925 برچسبها همشهری محله میراث طبیعی روستا تهرانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: همشهری محله میراث طبیعی روستا تهران روستای وردیج همین دلیل کوه ها سنگ ها باغ ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۵۲۶۷۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روستایی که سهم لکلکها شد
به گزارش خبرآنلاین ،رئیس شورای روستا در اینستاگرامش قصه لکلک جدید را منتشر میکند و از سراسر ایران، دوستداران محیطزیست چند نفری هزینه ساخت خانه جدید را برعهده میگیرند و برایش به اندازه نیاز خرید مواداولیه پول میریزند. چند روز بعد آهنگر روستا که برادر رئیس شورای روستاست، سفارش جدید را تحویل میدهد. او نیز فقط پول آهن آشیانه لکلک را میگیرد و دستمزدش حال خوب لکلکهاست. از میان روستاهای اطراف تالاب، لکلکها در روستای کپرجودکی لانه میسازند؛ چرا که این سهم از زمینهای تالابی با اراده اهالی همین روستا تالابی مانده است. جعفر کرمیپور، رئیس شورای روستای کپرجودکی در گفتوگو با همشهری از ترجیح عمده جوانان روستا میگوید که « میخواهیم تالاب را برای لکلکها حفظ کنیم.»
چه شد که به فکر ساختن لانه برای لکلکها افتادید؟
به گزارش همشهری، سیل سال۱۳۹۸ برای روستای ما برکت آورد. تالاب پرآب شد و ۲سال بعد از آن هم به لطف خدا، بارندگی خوب بود. از آن سال زادآوری لکلکها خیلی خوب شد. هرکدام ۳تا جوجه را بزرگ کردند. لکلکها تمام سال اینجا ماندند و فقط بچههایشان لانه را ترک کردند. سال بعد لکلکهای بالغ به روستا برگشتند.
عید۱۴۰۱ ناگهان، تمام تیرهای برق پر از لکلک شد. نمیدانستیم چطور به لک لکها کمک کنیم. از دوستان محیطزیستی پرسیدیم آنها گفتند برخی لاستیک کهنه به سر تیر میاندازند. آنها دهها بار چوب سرلاستیکها آوردند و باد زد و لانه را خراب کرد. یکی از فعالان محیطزیست اراک پیشنهاد داد که برایشان سبد آهنی بسازیم ولی برای این کار اداره برق باید همکاری کند و سیمهای برق را از بالای دکل، کمی پایینتر بیاورد.
عید۱۴۰۱ نخستین آشیانههای آهنی را نصب کردیم. یک روز صبح دیدم که در تمام لانهها لک لک نشسته است. اما خشکسالی همان سال باعث شد لکلکها جوجههایشان را از لانه بیرون بیندازند. بحمدالله در سال۱۴۰۲ لکلکها ۲۳لانه درست کردند و همه جوجههایشان را نگه داشتند. هیچ تلفاتی هم نداشتیم چون تالاب خشک نبود. از ابتدای امسال تا الان با کمک خیرین و دوستداران محیطزیست ۶لانه ساخته ایم.
مردم چطور کمک میکنند؟
وقتی در پیج اینستاگرام اعلام میکنم که میخواهیم برای لکلکی آشیانه بسازیم، مردم بهصورت مشارکتی هزینه ساخت لانه را پرداخت میکنند. افراد با نیت خیرات برای اموات پول ساخت را به دهیاری روستا میدهند.
۲۳۳۲۱۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901044